بررسی هیستوپاتولوژیک گالیک اسید بر سلول‌های پورکینژ موش صحرایی متعاقب مسمومیت با تری متیل تین

مقدمه: مطالعات متعدد نقش حمایت کننده عصبی گالیک اسید را به‌عنوان یک آنتی اکسیدان قوی نشان داده است. از طرف دیگر، تری متیل تین یک ترکیب ارگانوتین متیله شده است که دژنراسیون نورونی در مغز انسان و جوندگان را القاء می‌کند. این مطالعه اثرات گالیک اسید بر وزن مرطوب مخچه، نسبت وزن مخچه به کل مغز و تعداد سلول‌های پورکینژ در فولیای IV، V و  VIدر مغز موش‌های صحرایی مسموم شده با تری متیل تین را مورد بررسی قرار داد. مواد و روش‌ها: 50 موش صحرایی نر بالغ نژاد اسپراگ داولی به پنج گروه تقسیم شدند: کنترل‌، گروه TMT+Saline دریافت کننده سالین بعد از مسمومیت با TMT (م8 میلی‌گرم/کیلوگرم/وزن بدن) و همچنین گروه‌های TMT+GA100 ،TMT+GA50 و TMT+GA200. حیوانات 50، 100 و 200 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن گالیک اسید را 7 روز قبل و 7 روز بعد از تجویز تری متیل تین دریافت نمودند. سرانجام از طریق پرفیوژن قلبی موش‌های صحرایی کشته شدند و وزن کل مغز و مخچه اندازه‌گیری شد و سپس تجزیه و تحلیل آسیب‌شناسی انجام شد. یافته‌ها: وزن مرطوب مخچه به طور معنی‌داری در گروه TMT+Saline در مقایسه با کنترل کاهش یافت و در موش‌های صحرایی درمان شده با گالیک اسید در مقایسه با گروه TMT+Saline افزایش داشت. با این حال نسبت وزن میانگین مخچه به کل مغز در گروه‌های مختلف، متفاوت نبود. تعداد سلول‌های پورکینژ در فولیای خاص در موش‌های صحرایی درمان شده با گالیک اسید در مقایسه با گروه TMT+Saline به طور معنی‌داری افزایش یافت. نتیجه‌گیری: داده‌های ما نشان داد که گالیک اسید سمّیت TMT را کاهش داده است و احتمالاً از طریق ویژگی‌های آنتی اکسیدانی و حفاظت عصبی با آسیب‌های مخچه در ارتباط بوده است.